Samosy i sos czosnkowy

Powiem Wam, że ciężko pisać beztrosko o jedzeniu i perypetiach związanych z jego przyrządzaniem, w świetle tego co się dzieje w tej chwili na Ukrainie. Nie chcę wchodzić w polityczne zaułki i dyskusyjne rozkminy. Zwyczajnie, po ludzku, zasmuca mnie fakt, że tuż obok nas giną ludzie - Ukrainiec strzela do Ukraińca.. Z każdą informacją oglądaną w mediach i z każdym wspomnieniem tych okropnych scen, współczuję ofiarom i ich bliskim. Mogę mieć tylko nadzieję, że konflikt i cały ten dramat zakończy się już wkrótce.

Samosy. Chodziły za mną od kilku tygodni. I wychodziły w końcu. Nie mogłam się zebrać w sobie - dopadły mnie lęki oraz fobie, bo "nie wyjdzie",bo "nie umiem",bo "inni robią to lepiej" i takie tam... Poza tym nigdy nie jadłam tego dania. Znałam je tylko ze zdjęć i przepisów innych blogerek.

Nie, nie, jednak jadłam - dawno temu w którejś z warszawskich wege-knajp (przemilczmy jej nazwę) - wykonane głównie z naciskiem na zdrowie, nie na smak, czyli ze zbyt razowej mąki, a ciasto było suche i zakalcowate. Nie smakowały mi.

W każdym razie nie miałam punktu odniesienia. Nie wiedziałam do czego porównać smaki. Jak interpretować i modyfikować przepisy z netu. Oj, było to wyzwanie...! Podjęłam je jednak i wyszłam z tej rozgrywki wygrana o nowe doświadczenia. Oraz spore poczucie satysfakcji rzecz jasna.

Wykonując ciasto korzystałam z puszkowego przepisu (tutaj) dość luźno trzymając się proporcji - ot, mąka, woda, sól - zagnieść.
Farsz to już odrębna historia - z potrzebnych składników posiadałam tylko ziemniaki i część przypraw. Rzeźbiłam więc. Jak zwykle.

Farsz:
- 2 średnie, ugotowane ziemniaki
- paczka mrożonych brokułów ugotowanych na parze (może być też zanurzeniowo oczywiście)
- 3 łyżki ugotowanej brązowej soczewicy (akurat taką miałam w zamrażalniku)
- 1 spora cebula drobno pokrojona
- 1 średnia czerwona cebula drobno pokrojona
- 2 spore ząbki czosnku w półplasterki
- 1/2 łyżeczki gorczycy
- 1/2 łyżeczki kuminu
- 1/2 łyżeczki ziaren kolendry
- 1/2 łyżeczki cynamonu
- 1/2 łyżeczki kminku
- 1 łyżka curry
- 1 kopiasta łyżeczka czosnku granulowanego
- sól
- chili lub tabasco
- 2/3 litra oleju (przynajmniej)

Cebule zrumienić. Na drugiej patelni, na łyżce gorącego oleju podsmażać przyprawy (bez czosnku - kolendrę i kumin rozgnieść w moździerzu) przez najwyżej minutę - dodać do cebuli wraz z ugniecionymi widelcem ziemniakami, brokułami, solą i czosnkiem. Smażyć kilka chwil stale mieszając.

Ciasto rozwałkować, wycinać kółka (ja robiłam to filiżanką), nadziewać farszem, sklejać porządnie i smażyć na bardzo gorącym oleju do zrumienienia. Wyciągać ostrożnie łyżką cedzakową. Odsączać na papierowym ręczniku.
Nawet mój mąż, raczej wybredny i bardzo wyczulony na nadmiar tłuszczu w potrawach uznał, że samosy wyszły bardzo smaczne. Choć jak dla mnie ciasto mogłoby być bardziej chrupiące. Kolejną porcję planuję zrobić z dodatkiem mąki kukurydzianej - może to pomoże...

Samosy podałam z mocno czosnkowym dipem, który powstał przypadkiem. Z pasty słonecznikowej. Rano, do śniadania, zmiksowałam namoczony słonecznik z dodatkiem suszonych pomidorów z zalewy, zalewą spod nich, ziołami prowansalskimi, solą oraz sokiem z cytryny.
Na kanapkach wyglądała tak:

 Smakowała jeszcze lepiej...

Dip czosnkowy do samosów:
- pasta słonecznikowa (może być sam zmielony z wodą i oliwą słonecznik)
- mleko kokosowe (gęsta część)
- mleko ryżowe (kilka łyżek dla nadania konsystencji)
- sól, pieprz, czosnek granulowany (dużo!), świeży, posiekany koperek.
- sok z cytryny

Wszystko dokładnie zmiksować. Koperek domieszać łyżką na koniec.
Posypać prażonym sezamem - świetnie się komponuje. Na zdjęciu sezamu nie widać - został w misce. Można jednak maczać samosy w sosie a potem w uprażonym sezamie - tak smakuje mi najbardziej.

Kicia na krześle pod stołem, na którym trwała samosowa sesja zdjęciowa.

Tak mi się nasunęło (zmiana)

Jeden mały, który bardzo wiele może, spacer po Warszawie oraz masa wegańskiego jedzenia

Najpierw sprawy najważniejsze - zwierzęta i działania na rzecz ich praw. Pisałam już o tym na Facebooku, ale nie każdy z Was używa tego medium. Jeśli nie masz możliwości udzielać się czynnie, możesz współdziałać dokonując wpłaty. Praca na rzecz zwierząt wiąże się z wydatkami. Wciąż zastanawiasz się komu podarować 1% swoich dochodów? Zajrzyj na stronę Stowarzyszenia Empatia i zapoznaj się z wydarzeniami i akcjami organizowanymi w całej Polsce - ogrom pracy naprawdę robi wrażenie. 
Empatia to grupa wolontariuszy i wolontariuszek, pasjonatek i pasjonatów, którzy działają na rzecz praw zwierząt w tzw. czasie wolnym, po pracy, po studiach (więcej tutaj). Znane są Ci pewnie organizowane w wielu miastach Polski uliczne akcje z portretami zwierząt, zaglądasz na Weganizm. Spróbujesz?, bierzesz udział, lub tylko kibicujesz Tygodniowi Weganizmu albo zimowej akcji Dzień Ryby. Przekazując 1% Empatii wspierasz działania mające na celu promocję praw zwierząt, edukację społeczeństwa, uświadamianie o realnej sytuacji zwierząt i destrukcyjnego wpływu ludzi na ich życie oraz upowszechnianie odżywiania opartego wyłącznie na produktach roślinnych. Jeden, mały procent od wielu osób może sprawić wiele dobrego...

TU możesz polubić profil Empatii na Facebooku

W sprawie praw zwierząt jeszcze jedno, o czym też pisałam na FB - w zeszłą niedzielę jadąc do pracy usłyszałam w TOK FM kilka minut audycji Doroty Sumińskiej, podczas której w kilku prostych słowach podsumowała ona sytuację zwierząt udomowionych oraz istotę walki o prawa zwierząt w ogóle, w kontekście afery jaką wywołały media prawicowe wokół animal studies.

W domu pozwoliłam sobie spisać najistotniejszy fragment tej jakże trafnej wypowiedzi Sumińskiej: "...tak zwane równouprawnienie zwierząt (nie polega na tym), że mamy brać ślub z kozą czy krową, nie na tym, że w Sejmie ma zasiąść paw czy indyk, tylko na tym, żeby zwierzęta, tak samo jak ludzie, miały prawo do szczęścia. A ich szczęście nie polega na tym, żeby siedzieć w Sejmie czy gdziekolwiek indziej, bo to nie jest ich świat i nikt zwierząt nie zaprasza do naszego świata. Tak samo jak my nie powinniśmy wtargnąć tak brutalnie w świat, który one tworzą. Tymczasem myśmy już dawno wtargnęli. I co myśmy uczynili - chełpimy się, że mamy cudowne rasy psów, kotów i koni. A co wynikło z udomowienia...? Z udomowienia wynikło to, że mamy pełne schroniska, bo udomowiliśmy wilka, że mamy koty, które przepędzamy z piwnic, bo udomowiliśmy żbika, że mamy nieszczęsną świnię, dręczoną i mordowaną, bo udomowiliśmy dzika, udomowiliśmy kura bankiwa i mamy maszynkę do znoszenia jajek, nieszczęsną, wyskubaną z piór. Konsekwencje naszego działania względem zwierząt są straszne. I oburzają się te kręgi, które widza w ruchu na rzecz zwierząt jakieś zagrożenie, bo ktoś używa określenia Holokaust Zwierząt.To jest bardzo prawdziwe określenie, bo to co myśmy im zgotowali, jest porównywalne...nawet stokroć gorsze, bo to są miliardy istot dręczonych perfidnie tylko dla zaspokojenia czyjegoś widzimisie smaku i przyzwyczajenia. I walczyć o nie trzeba, bo to też są stworzenia Boże, mili państwo. I nie zostały stworzone po to, żeby je dręczyć. Żebyśmy my, którzy używamy tak pięknych słów jak "miłość", jak "humanitaryzm", jak "człowiek to brzmi dumnie"... Niech będą tego jakiekolwiek konsekwencje. Z czego mamy być dumni?! Z własnej głupoty?! Okrucieństwa?!"

Więcej usłyszycie w archiwum audycji z 16.02.2014 - TUTAJ 

Dodam, że Empatia wystosowała list otwarty (TUTAJ) w obronie animal studies, który wciąż podpisują nowi naukowcy i ludzie kultury. Wkrótce pojawi się publicznie lista nazwisk.

W związku z  powyższym oraz faktem, iż jest to blog kulinarny jednak, przejdźmy do tego, co jest fundamentem jego istnienia, czyli promocji odżywiania opartego wyłącznie na produktach roślinnych. (Mam nadzieję, że to co wrzucam na blog można uznać za promocję, co...??)
Ostatnio, z powodu powrotu do pracy, która pod względem czasowym jest dosyć wymagająca, zwolniłam tempo i kolejne posty na blogu pojawiają się rzadziej. Są za to obszerniejsze, gdyż, mimo iż nie piszę często, to jednak nie próżnuję - nadal wyżywam się kulinarnie przy garach oraz artystycznie (tiaaa... ;p) przy robieniu fotek. Efektem jest masa zaległych zdjęć i przepisów. O jednym z nich przypomina mi moja sympatyczna koleżanka forumowa, autorka bloga 'hantelki, muffinki i włochate pająki.' - zajrzyjcie tam koniecznie! A chodzi o przepis na stare, dobre meatbalsy z czerwonej fasoli, które Aga ochrzciła, jakże trafnie przecież ,'beanballs'. Przepis znajdziecie tutaj.
Poniżej beanballs, czyli kulki mocy, przygotowane do transportu w plecaku.

tak się prezentują w pracy z dodatkami ze stołówki zakładowej (na końcu talerza makaron)

A tak smażyłam je na nowiuśkiej patelni ceramicznej, którą dostałam w prezencie z okazji ostatnich okazji.
Obok, na równie nowiuteńkiej patelni a la wok bulgocze sos pieczarkowy z kokosową nutą: zrumienić pokrojoną cebulę, dodać pokrojone pieczarki, smażyć chwilę mieszając, dokapnąć wrzątku i dusić z solą, pieprzem (sporo!), liściem laurowym i ziarenkiem ziela angielskiego tak z 10 minut może. Na koniec dodać mleko koko z odrobiną mąki ziemniaczanej. Zagotować i wyłączyć.

Na wspomnianym blogu znalazłam też ten clip - wart posłuchania i obejrzenia... Na YT, na kanale wykonawcy jest więcej tego typu kawałków. Może kogoś z Was zainteresuje.

Wczorajsza chińszczyzna DIY

Śniadaniowa kapusta zasmażana (TU) z sosem pieczarkowym (tym od kulek mocy) 

Wieczorne smażone ziemniaki (tak tylko z solą i odrobiną czosnku granulowanego - na tej nowej patelni to prawie bez tłuszczu się smaży. czad!) z kapustą zasmażaną (żegnaj wymarzona, szczupła sylwetko na lato 2014...!)

Kuchnia fusion - dzisiejsze śniadanie - tosty z kiszona kapustą i pomidorem (TU były) posypane wegańskim parmezanem (fajnie się rozpuszcza i rumieni w piekarniku...) + gaucamole oraz oliwki

Objadałam się nieprzytomnie...

Zorganizowałyśmy wczoraj z młodszą  córką wypad do Warszawy - gdy już pozałatwiałyśmy wszystkie ważne sprawy poszłyśmy na obiad w Loving Hut na Waryńskiego 3 - poniżej moja porcja Be-Veg Delight (pierwszy raz w życiu próbowałam seitan - w tej knajpie jest pysznie przyrządzony!)

A tu Majki zastaw Royal Wrap - też z seitanem i też wyśmienity. 

I mimo, że knajpa z zewnątrz prezentuje się hmmm... mało ciekawie - w pierwszej chwili miałam wrażenie, ze to sklep mięsny (serio!), albo piekarnia jakaś... mimo że w środku też - kafelki oraz sztuczne kwiaty...

...i mimo iż widok z okna mocno średniawy...

...to jednak dobre żarcie obroni się wszędzie. Polecam więc tę knajpę, gdyż interesujący smak potraw, porządne porcje (Majki wrapa ja dokończyłam, na żaden deser nie miałyśmy już miejsca...), przyjazne ceny (za oba dania zapłaciłyśmy w sumie 30 zł) oraz bardzo wygodna lokalizacja (tuż obok stacji metra Politechnika) sprawiają, że jednak warto tam zaglądać. Warto też zaciągnąć tam mięsożernych znajomych, gdyż dania z seitanu do złudzenia przypominają te mięsne. Może więc ktoś, komu ciężko byłoby zrezygnować z jedzenia mięsnych potraw, a jednak leży mu na sercu los zwierząt uzna, że teraz to właściwie nie ma już wymówek przed przejściem na weg(etari)anizm... ;)

Potem był spacer po Starówce  

Robiłam mnóstwo fotek - cieszcie się, że nie wszystko tu wrzuciłam.

 Naprawde, jesteście szczęściarzami, że nie wszystko tu wrzuciłam...

Pstrykałam i pstrykałam 

Sobie też pstryknęłam...

Widokówka z Warszawy

Widokówka z COMY