piątek, 6 września 2013

Placek ze śliwkami i muffinki z malinami

Nie ma nic prostszego niż pieczenie wegańskich ciast - zawsze wychodzą kształtne, odpowiednio wyrośnięte i naprawdę przepyszne. Od pomysłu do realizacji mija dosłownie chwilka. No chyba, że tak jak ja dziś zabrałam się za pieczenie ciast nie mając wystarczającej ilości mąki... ;>
Dawno nie piekłam, bo wiadomo, w boki wchodzi... Ale w misce od kilku dni czekały na wykorzystanie śliwki i dwie nektarynki, a w lodówce kubek malin.  Poza tym na weekend ciasto się przyda, prawda?



Przepis na placek ze śliwkami jest z puszka.pl (zajrzyj tutaj) - wykonałam z bardzo niewielkimi modyfikacjami.


Potrzebne będą:
  • 3,5 szklanki mąki 
  • 1 szklanka cukru 
  • cukier waniliowy
  • 1 opakowanie proszku do pieczenia 
  • 0,5 szklanki oleju 
  • 0,5 szklanki wody 
  • 1,5 szklanki napoju GAZOWANEGO o smaku pomarańczowym (albo cytrynowym) 
  • 3 łyżki octu jabłkowego
  • śliwki, nektarynki, morele lub brzoskwinie, tudzież inne miękkie owoce 


Wymieszać suche, dodać mokre, ponownie wymieszać, tym razem, bardziej dokładnie. Wylać na natłuszczoną i oprószoną bułką tartą blachę. Na wierzchu poukładać dość gęsto cząstki owoców.
Piec ok. 50 minut w temp. 180 st. C.



Muffinki też nie są mojego pomysłu (zajrzyj tutaj) i naprawdę są wyjątkowo smaczne.


Potrzebne będą:
  • 2 szklanki mąki
  • ok. 0,5 szklanki cukru 
  • 1 cukier waniliowy
  • 1 czubata łyżeczka sody
  • 1 łyżka octu jabłkowego
  • 0,5 szklanki oleju
  • 1 szklanka mleka roślinnego (u mnie ryżowe pół na pół z gazowanym napojem cytrynowym)
  • maliny
Tu zasada jest taka sama - do wymieszanych suchych dodaj mokre, znów wymieszaj. Żeby nie zniszczyć owoców trzeba przestrzegać pewnej procedury: do muffinkowych foremek (osadzonych w blaszce z zagłębieniami do muffinek) nałóż ciasto, potem 3-4 maliny, potem znów ciasto. Piec 15-20 minut w temp. 180 st. C.

Czego posłuchamy? Co powiecie na Pearl Jam...? 




czwartek, 5 września 2013

Wszechkapuśniak

O kapuśniaku kiedyś już pisałam, ale tym razem jest on bardziej prosty - jak u mamy - bez tych wszystkich masali, chili, kuminów i innych. Dziś "po naszemu", "po polskiemu" i "po tradycyjnemu"  - Jedyny Właściwy Wszechkapuśniak - tylko sól, pieprz, majeranek, kminek i czosnek, czyli sami swoi. No i kapusta kiszona oraz ziemniaki rzecz jasna! Tylko to obce tofu... Ale pachnie wędzarnią i jest usmażone na rumiane skwareczki, zatem już w zasadzie oswojone i prawie nasze ;)




Potrzebne będą:

  • 1 cebula - pokrojona dość drobno
  • 1 wielki ząb czosnku pokrojony w cieniutkie półplasterki
  • ziemniaki pokrojone w kostkę (tutaj 5 sztuk)
  • kapusta kiszona (2 spore garście,albo według uznania) pokrojona na mniejsze kawałki
  • ziele angielskie (3-4 szt.?), liść laurowy, majeranek, kminek sól (lub bulion wegetariański w proszku), pieprz
  • ewentualnie kawałeczki wędzonego tofu zrumienione na niewielkiej ilości oleju

Cebulę zrumienić w garnku na oleju z zielem angielskim i listkiem laurowym. Na kilka chwil dodać czosnek, a potem ziemniaki. Zalać ZIMNĄ wodą, niezbyt dużo, lepiej później uzupełnić wrzątkiem niż mieć wodnistą brejkę. Dodać troszkę soli (lub bulionu, ale ostrożnie, bo kapusta słona!), doprowadzić do wrzenia i gotować. Gdy ziemniaki będą miękkie dodać kapustę i przyprawy i gotować jeszcze z kwadrans albo dwa. I tyle. Gdy zupa jest zbyt wodnista można zrobić zasmażkę z oleju i mąki. Tym razem nie musiałam, bo ziemniaków po pokrojeniu w kostkę nie płukałam i zalane zimną wodą wydzieliły skrobię, która spowodowała, ze zupa jest lekko zawiesista - tak w sam raz.
Podałam ze skwareczkami z tofu i pieczywem.
Uprzedzam,  uzależnia...!



 O tych zapiekankach też już pisałam kiedyś - wyjątkowe wykorzystanie kiszonej kapusty z książki Agnieszki Olędzkiej "Kuchnia wegańska". Przyprawy użyłam takie jak w przepisie oryginalnym (kminek, majeranek i tymianek), ale na pomidory dodałam sól, pieprz oraz czosnek granulowany (w tym wypadku Staropolski Kamisu). Podane z kokosowym sosem czosnkowym powalają smakiem. Do sosu tym razem zamiast masła orzechowego dodałam 1/3 szklanki nerkowców. Reszta jak w linku.






Dziś 67 urodziny obchodziłby Freddie Mercury. Jakże on potrafił śpiewać na koncertach, bez całej tej studyjnej oprawy...! Posłuchajmy:






Jesień idzie, nie ma na to rady

Z początkiem września nagle skończyło się lato. Zaczęło siąpić, a nawet lać. Przy tej okazji wietrzysko daje się we znaki mojej parasolce, która kupiona kiedyś na mieście podczas nagłej ulewy, nie nadaje się na jesienne szarugi.
Lato jest fajne, ale z ulgą przyjmuję obecne temperatury, a nawet pluchę i wiatr. Lubię piec i gotować w ciepłej, jasnej kuchni kiedy za oknem chłód i mgła. Albo czytać przy lampce pod kocem z kubkiem herbaty w dłoniach. Albo zziębniętego gościa uraczyć taką herbatą - z imbirem i cytryną. A może i z prądem nawet ;)
W sklepach i na straganach pojawiły się dynie. Będzie zupa niebawem. Oraz sos do makaronu. W planach mam też placek ze śliwkami. Do tej herbaty przecież... :)

Ale póki co wciągam kotlety Victorii (jestem typem maniaka nie tylko muzycznie) Zamroziłam część już gotowych i teraz, gdy potrzebuję, mam szybkie danie. Tym razem podaję w opieczonych tostach z sosem czosnkowym, keczupem, musztardą, papryką, czerwona cebulą i nacią pietruszki. Boskie!

A w tle ściana w nowej, grafitowej odsłonie. Poprzedni, waniliowy kolorek już mi się opatrzył.


Ostatnio miałam trochę spraw do załatwienia na mieście, więc obiady były pospieszne. Tu chińszczyzna z pikantnym sosem słodko-kwaśnym Pudliszek. Podsmażyłam pół małego, posiekanego pora, dodałam paski czerwonej papryki, ząb czosnku w półplasterkach i pół kostki wędzonego tofu w kawałkach (oprócz sosu, wędzone tofu jest tutaj zasadniczym składnikiem). Gdy już trochę wszystko zmiękło i może się nawet zarumieniło, dodałam sos ze słoika. Podałam z ryżem, posypane sezamem i zieloną częścią pora (z braku szczypiorku). Zawsze skrapiam olejem sezamowym. Najbardziej mi smakowało później, gdy już się smaki przegryzły.
No i oczywiście moja ulubiona ściana w tle...



Tę fotkę wrzucałam za Facebooka, więc już niektórzy widzieli. Bywają zdrowsze śniadania, ale na poranny pośpiech opieczony, pełnoziarnisty tost z masłem orzechowym i dżemem z jeżyn był w sam raz. A nawet dwa tosty.
No i ściana rzecz jasna...




Póki co przeglądam fotki w komputerze i wspominam wakacyjne wyprawy. Dużo ich nie było. Tu kilka zdjęć wizyty w Zakątku Gongolina (www) - gospodarstwie agroturystycznym, które prowadzi para moich przyjaciół. Urokliwe miejsce całkiem niedaleko Warszawy - TU jest więcej fotek. Latem jest gdzie połazić, a zimą można się poślizgać na zamarzniętym stawie. Spędziłam tam kilka sylwestrów i babskich zlotów. Ach...! ;)
A, najważniejsze! Mimo że sami nie są wegetarianami, zapewniają wege jedzenie. Wegański pasztet z fasoli, który robi Dorota wcinają w ilościach hurtowych nawet mięsożercy  :)











Na huśtawce








Chata Dobrochna


Brutus znalazł sposób na upał... ;)


Jeden dzień w Lubiatowie - miejsce idealne dla nielubiących tłokuo 9-tej rano dopiero zaczynali zbierać się plażowicze, o 16-tej już miejscami plaża świeciła pustkami.
Cały dzień przesiedziałam w pełnym słońcu - jak na mnie to bardzo dużo. Nawet się nieco przypiekłam tu i tam. No, ale przynajmniej zrobiłam zapas wit. D w organizmie do końca nadciągającej właśnie kolejnej Epoki Lodowcowej...








No i kończąca wakacje, jednodniowa wycieczka w świętokrzyskie








landszafty świętokrzyskie


ups...!




Święty Krzyż

Święty Krzyż

Święty Krzyż

Święty Krzyż

Święty Krzyż

Kadzielnia

Kadzielnia


kieleckie Krupówki

w Oblęgorku

Bartek


Tool też słucham ;)







LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...